Op deze plek proberen we soms te ontdekken wat voetbal betekent voor mensen en de steden/ regio's waar ze zijn gesitueerd. Vandaag brengen we een vluchtig bezoekje aan FC Twente, dé trots van geheel Tukkerland.
Waar komt het woord 'Tukker' eigenlijk vandaan? We raadplegen Wikipedia en vinden de volgende uitleg: Tukker komt misschien van het woord "tuk" in het Twents, dat broekzak betekent - wellicht verwijzend naar de gewoonte om met beide handen in de broekzak over straat te gaan, hetgeen voor de stedeling boers overkwam. Tukker zou daarom een weinig vleiende beschrijving kúnnen zijn, ware het niet dat het voor Twentenaren tegenwoordig een geuzennaam is. Zo gebruiken fans van de Enschedese voetbalclub FC Twente het woord Tukker veel op spandoeken.
Okay, weten we dat ook weer. Als je vanuit Brabant naar Enschede rijdt kom je langs Arnhem en neem je de A1 via Deventer. Op het moment dat je bij Azelo de A35 oprijdt, dan ben je eigenlijk al in Twente, krijg je écht het gevoel in het land van Jan Jeuring, Theo Pahlplatz, Joop Munsterman en Woutje Brama te zijn. Al rijdend bedenk ik me: "Hier stonden natuurlijk al die supporters op die viaducten toen Twente in 2010 de landstitel pakte."
Ik kom er best vaak, in dit gedeelte van het land. Als je dan met haar residenten praat kom je er al gauw achter dat FC Twente enorm belangrijk is voor de trots en identiteit van deze prachtig groene regio. De meeste mensen zijn er supervriendelijk en vooral down to earth. Normaal doen is in dit gedeelte van Oost Nederland een soort van kunst. FC Twente is hier een absolute topclub, daar doet het extreme verval van de laatste jaren niets aan af. Van jong tot oud in alle lagen van de bevolking staat men achter de rood-witte trots. We gaan het hier niet over de luchtfietserij van Joop Munsterman hebben, de ultieme vernedering in de vorm van degradatie naar de eerste divisie en de chronische huidige schuldenlast. We gaan gewoon even gezellig een bezoekje brengen, onaangekondigd uiteraard.
Uitstraling
Eenmaal binnen de stadsgrenzen van Enschede zie je al snel de borden 'Twente Village', een ambitieus ontwikkelingsgebied met winkels, bedrijven, vrijetijdsbestedingen, bioscopen en dus ook de Grolsch Veste. Uiteraard was Munsterman destijds de drijvende kracht achter dit lichtelijk megalomaan aandoende project. Joop is weg, een beetje voetbalvolger weet wel waarom, maar zijn erfenis staat er nog en 'de mensen' zijn er zo te zien content mee. Het stadion is best imponerend: Football Club Twente staat er boven de hoofdingang gebeiteld. Niet alleen de taal doet Engels aan, ook de stijl. Het is mooi, niets mis mee. Ook het bouwwerk in algemene zin is van de buitenkant gezien behoorlijk indrukwekkend, zeker voor een club die twee jaar terug nog in de 'Juup' speelde. Maar goed: dat had zijn redenen dus. Kom je aan de binnenkant dan is er één minpunt: veel tribunes hebben trapopgangen aan de voorkant waardoor de laagste stoelenrij meer dan een meter hoog vanaf de grond is gesitueerd. Het geeft, zeker op televisie, een wat minder sfeervolle beleving. Deze stijl van bouwen werd vooral in de jaren'80 en '90 gehanteerd en dit stadion dateert uit die tijd. Oorspronkelijk tenminste, later volgden rigoureuze verbouwingen. Natuurlijk hangt er ook een grauwe sluier over de Grolsch Veste want in 2011 stortte er bij verbouwingen een dak in en vonden twee lokale bouwvakkers de dood.
Rondkijken
Hè, wel een lange inleiding zeg over waar dit stukje eigenlijk om gaat: rondkijken. Ik sjok langs het stadion en hoewel het een doordeweekse dag is, de mussen dood van het dak vallen en de vakanties nog lopen is het er toch gezellig druk. Allerlei medewerkers in rode shirts en kinderen met ouders bepalen voornamelijk het beeld. Ik zie een vrouw met haar zoontje richting de fanshop wandelen. Of ik haar iets mag vragen? Geen probleem, de mensen zijn hier echt oprecht extreem vriendelijk. "Mijn zoontje is volgende week jarig en hij mag iets leuks uitzoeken in de fanshop. Het zal wel weer het nieuwe thuisshirt worden met een trainingsjack haha." Later zien we de vrouw en haar zoontje nog op de parkeerplaats, vriendelijk zwaaiend met een plastic zak, bedrukt met FC Twente- logo. De indruk dat de club leeft wordt behoorlijk bevestigt. Binnen in de fanshop is er best wat te doen en voor een rechterrijtje-club is er aardig wat te koop. Het zijn de tekenen van een sleeping giant maar de nieuwe directeur Paul van der Kraan moet nog steeds iedere euro omdraaien. Nu is hij daar wel bedreven in, Van der Kraan werkte immers bij FC Den Bosch. Dat zegt genoeg. Hij staat binnen het voetbalwereldje dan ook vooral bekend als een kundig saneerder.
Vak P
Ik vervolg mijn pad richting Vak P, het gedeelte van het stadion waar de beruchte harde kern staat. De grote parkeerplaats is zo neergelegd dat de media na de wedstrijd langs Vak P moet, zelfs Wim Kieft en Johan Derksen moesten soms onder een dreigend sfeertje (zo verklaarden ze zelf) Enschede verlaten. Nu zullen er best zware jongens tussen zitten, en regelmatig wat worden verhandeld, maar Vak P staat vooral ook bekend om de even opvallende als fraaie sfeeracties. We zijn hier bij een grote club, dat merk je aan alles. Maar waar zijn de mannen aan het trainen? Even vragen aan een passant in FC Twente-polo. Een meewarige blik valt mij ten deel, in sappig Twents accent klinkt het vervolgens: "Dat is in Hengelo, je bent niet van hier of wel?". Ze trainen dus in het Fanny Blankers Koen Stadion, afgekort tot FBK. Eigenlijk wist ik dat wel maar ach: er gaan dagen voorbij dat je niet aan FC Twente denkt.
Mooi
Dan denk je: ok, Hengelo is geen Enschede, hoe ver is dat? Is dat te doen? Het bleek binnendoor maar een kilometer of drie te zijn. Nooit geweten dat het FBK-stadion zo dichtbij de Grolsch Veste lag. Maar wat een prachtig pittoresk stadionnetje is dat zeg. Het ligt gewoon binnen een soort van buitenwijk en heeft aan de buitenkant de uitstraling van een doorsnee sporthal welke je ontelbaar veel vindt in Nederland maar eenmaal binnen de muren krijg je bijna zin om de 400 meter te gaan afwerken. Prachtig gerenoveerd! Ik weet nu al dat ik de eerstvolgende FBK-games ga bezoeken. Het lijkt me prachtig om hier Dafne Schippers de 100 of 200 meter te zien afraffelen. Maar we komen dus voor de voetballers. Ook hier is het weer gezellig druk. Rechts van het atletiekstadion liggen een paar trainingsvelden en is er één al bedrijvigheid. Er staan een paar bestelbusje-achtige auto's met de achterdeuren open. Een blonde vrouw is druk bezig met het inladen van allerlei apparatuur. "Kun je misschien even een handje meehelpen?", vraagt ze als ik wat onzeker kom aanlopen. Ik verwacht namelijk ieder moment te worden weggestuurd. Ik heb hier feitelijk niets te maken. De vrouw doet echter alsof ik er dagelijks ben. "Hou jij die deur los? Ik kom over een paar minuten terug." Even later komt ze inderdaad weer aangelopen, deze keer met een doos in haar handen. Dan is ze weg, wegscheurend steekt ze nog eens vriendelijk haar hand op richting ondergetekende.
Schaften
Er zitten een aantal bouwvakkers buiten een bammetje te eten, 'schaften' noemen we dit in Brabant. Of ze in Twente dit ook zo omschrijven wordt niet duidelijk. Ik loop erheen en ook hier geen enkele vraag maar slechts een vriendelijke begroeting. Dan toch ook maar even het trainingsveld inspecteren. En wat voor een veld ! Echt zo'n geweldig mooi gras, niet normaal. Er staat een bordje dat je van het gras moet afblijven als toeschouwer, volkomen logisch. De nieuwe trainer Ron Jans heeft hier over de faciliteiten niets te klagen, zo is wel duidelijk. Hij is alleen nergens te bekennen. Vandaag is de dag dat Danilo wordt gepresenteerd, de volgende huurling van (Jong) Ajax. Een oudere man merkt dan eindelijk op dat ik hier niet thuishoor. "Vanwege Corona mogen er geen buitenstaanders hier komen." Als ik hem uitleg dat ik gewoon even kom kijken neemt hij me mee naar een kleine ruimte en krijg ik koffie. "Je moet elkaar verder helpen toch?". Als ik de naam tismarvoetbal uitleg moet hij lachen. "Zou ook iets van hier kunnen zijn." Ik wil toch even weten of Joop Munsterman inmiddels persona non-grata is in deze contreien. "Nee jong. Dat kampioenschap nemen ze ons nooit meer af."
