UDEN| VIERDE DIVISIE| We schrijven ongeveer het jaar 2002, UDI'19 behoort bij de absolute top van amateurvoetballand Nederland. Iedere thuiswedstrijd wordt steevast door 1500 liefhebbers bezocht, bij topwedstrijden haalt men makkelijk het dubbele. Ruim twintig jaar later vertoeven de Parkzichters in de vierde divisie, het derde niveau van de regelmatig omgevormde amateurvoetbalpiramide. De ambities blijken echter weer ouderwets ambitieus: onder leiding van de inspirerende trainer Niels van Casteren willen de Udenaren terug naar 'op z'n minst de top van de derde divisie'.
Door: Willy Rooyakkers
Het is inmiddels 8 september 2024, het dooit zo'n 22 graden en het zonnetje probeert zich nog één keer op krachtige wijze te laten zien, als UDI'19 het op eigen veld opneemt tegen Dongen. Een affiche dat in vroegere tijden een behoorlijke topper impliceerde.
De Udenaren zijn het seizoen met twee zeges prima gestart terwijl Dongen, onder leiding van de flamboyante trainer Marcel van der Sloot, juist evenzovele keren de figuurlijke bietenbrug moest betreden. Drie dagen eerder had UDI'19 zich in Hoorn via het plaatselijke Hollandia ook nog eens weten te plaatsen voor de volgende ronde van de KNVB Beker. Diep in de verlenging was het verdediger Mick van der Voort geweest die, gepaard gaande met een fantastische snoekduik, koppend de fel bejubelde 0-1 richting de verre hoek wist te sturen.
Hoewel het sportpark van UDI'19 door diverse wegblokkades momenteel moeilijker dan normaal is te bereiken blijkt er toch weer de nodige euforie te zijn binnengeslopen. Supporter Ed de Rooi: ,,We hebben nu wel eindelijk echt een goed team staan, nu is het anders."
Vergeleken met vorig seizoen is de selectie in ieder geval weer eens compleet veranderd, er is in de afgelopen periode naarstig gezocht naar directe versterkingen. Waar de club op technisch gebied de afgelopen decennia vaak verscheurd werd door interne strijdjes om de macht lijken nu alle remmen los te zijn gegooid. Het gaat inmiddels totaal niet meer over de befaamde 80-20 (verplicht 80% eigen jeugd) regel en de lijnen lijken zelfs korter dan ooit. Zo komen veel nieuwe spelers heel simpel uit het netwerk van trainer Niels van Casteren die daarbij niet schroomde om zijn eigen smartphone als communicatiekanaal te hanteren.
De hunkering naar een UDI'19 dat weer lekker en fris voetbalt is na al die jaren van teleurstellingen zo groot dat dit soort details eigenlijk slechts nog......details zijn. De formaliteiten mogen overboord: UDI'19 moet terug naar waar het hoort, in ieder geval weer van hetzelfde niveau zijn als de aloude rivalen Gemert en Blauw Geel. Want vooral het feit dat de Veghelaren ondertussen op alle fronten beter waren geworden deed pijn, zeker bij de oude getrouwen. Al zal dat zelden openlijk worden toegegeven.
Nieuwe hoop
Het voordeel van voetbal is echter dat er altijd weer een nieuw seizoen komt, en dat betekent tegelijkertijd nieuwe hoop.
De eerste helft maken we bewust mee vanaf de eens zo befaamde Bult Side. Deze pakweg vijf ouwe onoverdekte stenen trappen zijn, vanaf de kantine gezien, gesitueerd links naast de hoofdtribune. In de gouden jaren van UDI'19 was het hier iedere twee weken dolle pret. Helemaal volgepakt, zwanger van euforie, dronken van kameraadschap en lyrisch over het vertoonde spel. Helemaal als publiekslieveling Fabrizio Marcucci, als rechtsbuiten één helft frontaal voor 'd'n Bult' acterend, aan het showen en soleren sloeg…… dan was het genieten geblazen. Vooral was er veel plezier.
Anno 2024 is het ook op d'n Bult verre van uitverkocht maar toch is het er nog steeds gezellig druk. De gemiddelde leeftijd is wellicht ondertussen opgelopen tot ver boven de vijftig maar dat maakt het eigenlijk alleen maar leuker. De meesten staan er dus al jaren, dat is mooi, wat zeker ook geldt voor de aanwezige Harry Blokhuis, de ex-trainer van de Parkzichters die destijds de scepter zwaaide over twee van de legendarische kampioenselftallen op het hoogste niveau. Voor een beetje volger van UDI'19 valt de symboliek hiervan moeilijk te ontgaan.
Tussen het ouwehoeren door kijkt de vijfde colonne naar het veld waar voor het eerst sinds vele jaren toch wel de voorzichtige contouren van een serieus te nemen elftal lijken te ontstaan. Opvallend is dat er ineens aardig wat vaardige spelers in het team rondlopen, eigenlijk heeft niemand nog structurele ruzie met de bal.
Toch hebben de gastheren moeite met Dongen dat op papier een veel beter elftal heeft dan de ranglijst doet vermoeden. Niels van Casteren: ,,We domineerden wel maar de eindpass was telkens niet goed."
Karakter in de ploeg
Na een frisse start met veel druk naar voren zakte zijn team op een gegeven moment zelfs wat weg. De 120 minuten in Hoorn op woensdag kunnen hier overigens niet los van worden gezien. Uiteindelijk is het Jan van de Haterd, voor rust nog grossierend in het te lang uitstellen van voorzetten, die na een typische actie, notabene met zijn linkervoetje, de 1-0 diagonaal weet binnen te schieten. We zitten dan al in de tweede helft welke vervolgens uitloopt op een open slijtageslag. Beide teams gaan vol voor meer goals, Lowie van Zundert raakt nog de paal na een prima aanval van UDI'19, maar in de slotfase zetten de gasten nog volle druk om de gelijkmaker te realiseren. Vooral aan de linkerkant komt Dongen een aantal keren dreigend diep door. Van Casteren: ,,Toen zag je dat we naast voortreffelijk spel ook karakter kunnen laten zien en zo'n wedstrijd over de streep weten te trekken. "
Op de hoofdtribune kijkt één van de aanwinsten, Jari van Erp, ondersteund middels een imponerende ijzeren brace, wat moeizaam lachend toe. Van Erp, net terug van een schouderoperatie, liep in Hoorn een fiks kniekwetsuur op. ,,Mijn been bleef staan, draaide vervolgens door. Ze denken dat er een scheur in de buitenste knieband zit, dinsdagavond om tien uur volgt er een MRI scan. Ja, ik vond het ook een vreemde tijd."
Het is duidelijk dat het elan in Uden weer is teruggekeerd. Zou het dit jaar dan écht gaan gebeuren? Gaat UDI'19 echt weer een serieuze stap zetten richting de serieus te nemen topamateurstatus die het eens jarenlang koesterde? Natuurlijk promoveerde de tricolores al twee keer eerder naar de derde divisie, maar dat was eigenlijk meer 'per toeval' , er was geen enkele verdere basis, er werd niet doorgepakt, snelle degradatie werd daarom onvermijdelijk.
Nu lijkt die basis er echter wel, alles is nu anders. Maar 'nu echt', zo gelooft men inmiddels heilig.
Maar dan écht…..
